“Ada juga
pejabat-pejabat kerajaan negeri yang ‘membakul-sampahkan’ akhbar Warta.
Sebaliknya, di pejabat yang sama Al-Haq diedarkan.”
D
|
i dalam buku Masa Untuk Tok
Guru Buktikan: PAS Mampu Pimpin Malaysia, penulis ada menyelitkan petikan
ucapan, atau pun lebih terkenal sebagai ‘Wasiat Zulkiflee Muhammad’, sebagai
panduan sekaligus ingatan kepada wakil-wakil rakyat PAS. Wasiat tersebut telah
disampaikan dengan penuh emosi bertemankan airmata oleh Timbalan Yang Dipertua
Agung PAS, Profesor Zulkiflee Muhammad pada pagi 6 Mei 1964 dulu, iaitu sepuluh
hari selepas selesai pilihan raya umum tahun berkenaan.
Telah ditakdirkan oleh Allah
Ta’ala bahawa manusia bernama Zulkiflee Muhammad itu bukanlah calang-calang
orang. Ia bukan calang-calang ahli politik yang boleh digalang-ganti dengan
mudah. Perbahasannya yang tajam dan penuh ilmiah di Parlimen sering memukau
kawan dan lawan.
Beliau terkenal seorang yang
berpandangan jauh, terutama di dalam sepak terajang politik negara. Di antara
pandangan yang beliau muatkan di dalam wasiat beliau itu ialah mengenai
kemungkinan sikap kerajaan Pusat terhadap kerajaan PAS Kelantan yang baru
sahaja menerima mandat baru daripada rakyat pada masa itu. Katanya:
“Saudara-saudara
yang mulia, perhubungan kita dengan kerajaan Pusat akan bercorak dua. Sama
ada Kerajaan Pusat akan baik dengan kita
atau dia akan jahat dengan kita. Tunku Abdul Rahman (Almarhum adalah PM ketika
itu) di dalam kenyataannya semalam (5 Mei 1964) menyatakan apabila ditanya sama
ada akan membiarkan negeri Kelantan (yang diperintah PAS) ini, dia telah
menyatakan ‘Tidak! Oh tidak! Kita akan beri mereka kemajuan-kemajuan supaya
mereka dapat sama dengan negeri-negeri lain’.
“Tun Abdul Razak
(Allahyarham ketika itu adalah TPM) berkata bahawa orang Kelantan itu tidak
mahu kepada kemajuan (kerana menolak Perikatan). Dan dari itu fahamlah saya
bahawa dia tidak ingin menghantarkan kemajuan. Marilah kita sedia untuk
menghadapi kedua-duanya ini.
“Saya belum tahu
apakah yang hendak kita buat. Sebab gendangnya belum benar-benar berbunyi.
Janganlah kita melompat sebelum rentak gendang itu kita ketahui ke mana hendak
dilagukannya. Tetapi perlu saudara-saudara kita fahami, sebab kita ini sudah
tua di dalam politik, bahawa Kerajaan Pusat akan menekan kita walaupun dia
mengatakan dia tidak akan menekan kita.”
Allah Ta’ala mentakdirkan
sekali lagi, bahawa apa yang diagak dan dibimbangi oleh Professor Zulkiflee itu
benar-benar berlaku selepas itu. Kerajaan Kelantan ditekan dan didiskriminasi,
dinafikan hak atas berbagai-bagai peruntukan dan bantuan, digugat dan digigit
dari luar dan dalam. Persis apa yang sedang dialami oleh kerajaan Terengganu
pimpinan PAS kini.
Tidak syak lagi, keikhlasan dan
kesungguhan yang ditunjukkan oleh PAS di dalam usahanya memartabatkan Islam
telah membuka hati dan fikiran rakyat Terengganu. Mereka telah sepakat menolak
dan menamatkan penguasaan hampir 40 tahun Umno di negeri ini, dan menyerahkan
mandat pemerintahan kepada PAS pula. (Penulis telah menghuraikan secara
terperinci mengenai kesepakatan rakyat menolak BN ini lewat Masa Untuk Tok
Guru Buktikan).
Rakyat yakin bahawa saf
kepimpinan mantap yang diterajui oleh Tuan Guru Haji Abdul Hadi Awang dan
lain-lain mampu merealisasikan pembentukan sebuah masyarakat yang adil,
bertaqwa, dinamik dan progresif. Gabung-jalin yang baik antara kepimpinan PAS
dari kalangan ulama dengan tenaga profesional dari berbagai disiplin hidup
memberikan kekuatan spontan kepada PAS untuk menerajui sebuah kerajaan.
Secara keseluruhannya,
pemerintahan PAS di Terengganu bermula dengan suasana penuh keceriaan.
Dasar-dasar adil, demokratik, tidak balas dendam, tiada diskriminasi atas dasar
politik atau perkauman, dan uslub ‘memujuk bukan memecat’ telah menyerlahkan
kebijaksanaan sebuah pemerintahan berlandaskan Islam.
Dalam masa tidak sampai dua
tahun pemerintahan di Terengganu, PAS boleh dikatakan telah berjaya membuktikan
banyak perkara. Ia telah membuktikan keupayaannya mentadbir negeri secara adil
dan demokratik terhadap semua pihak.
Setiap ADUN termasuk dari
pembangkang menerima peruntukan tahunan yang sama banyak (RM100,00). Setiap
rakyat yang ditimpa bala bencana dibantu secara saksama tanpa mengira fahaman politik
atau pun ras keturunan.
Manakala rakyat dari golongan
kurang bernasib baik pula mendapat pembelaan lebih istimewa apabila menerima
kenaikan kadar bantuan bulanan mereka. Begitu juga dengan para imam dan bilal.
Kesungguhan PAS di dalam
menegakkan syariat Islam juga turut terserlah dengan pengharaman secara total
sebarang bentuk perjudian. Manakala penggunaan minuman beralkohol pula disusun
semula mengikut keperluan masyarakat bukan Islam. Lesen-lesen premis hiburan
dan pertunjukan yang berpotensi mendorong pengunjung terjerumus ke kancah
maksiat di kawalselia dengan rapi.
Beberapa hukum dan peraturan
berkaitan wanita juga diperkenalkan. Antaranya ialah peraturan menutup aurat
bagi wanita Islam dan berpakaian sopan bagi yang bukan Islam, khususnya di
sektor perkhidmatan awam dan premis perniagaan.
Termasuk di dalam peraturan
aurat ini juga ialah larangan kepada wanita ‘menjual’ suara mereka sama ada
dalam bentuk nyanyian mahu pun pertandingan al-Quran. Manakala kemudahan cuti
bersalin selama 90 hari (bergaji penuh) adalah merupakan keistimewaan yang
sangat berharga bagi kakitangan wanita kerajaan negeri Terengganu.
Manakala rakyat umum pula
diberikan beberapa ‘bonus’ pemerintahan baru seperti penghapusan tol di
Jambatan Sultan Mahmud, penghapusan cukai pintu untuk rumah kediaman,
penghapusan cukai bakul untuk petani saradiri, penurunan caj premium tanah
kediaman dan peluang memohon semula tanah kediaman.
Dengan keupayaan yang
ditunjukkan oleh PAS menerajui negeri secara adil, dinamik dan progresif, walau
pun dalam masa yang singkat sahaja, Umno/BN merasakan bahawa ia merupakan suatu
pukulan yang amat tidak tertanggung. Sudah terbongkar kepada negara (dan dunia,
malah!) bahawa terlalu banyak yang Umno tidak buat selama hampir 40 tahun ia memerintah
Terengganu.
Tahap kemiskinan rakyat masih
tinggi, pengagihan kekayaan negeri tidak dilakukan secara adil, pembelaan
terhadap rakyat dalam soal cukai, pemilikan tanah dan bantuan kepada golongan
kurang bernasib baik tidak terlaksana sebagaimana yang digembar-gemburkan.
Umno merasakan bahawa sesuatu
mesti dilakukan bagi menyekat kemaraan PAS. Kerana, jika PAS dibiarkan bebas
melaksanakan pembaharuan dan perubahan dalam pemerintahan negeri Terengganu,
rakyat akan semakin dapat melihat kelemahan dan kegagalan 38 tahun pemerintahan
Umno/BN dahulu.
Akan semakin terserlah pembohongan
Umno/BN dalam agendanya membela nasib rakyat dan memartabatkan bangsa Melayu.
Akan semakin terserlah juga kesungguhan dan keupayaan PAS mentadbir, bukan
sahaja sebuah-dua negeri, malah negara Malaysia ini. Slogan ‘PAS Mampu Pimpin
Malaysia’ rupa-rupanya amat mengecutkan perut Umno/BN.
Kekuatan dan kemaraan yang
ditunjukkan oleh PAS ini dianggap sebagai suatu yang mampu menggugat survival
politik Umno. Bukan sahaja di Terengganu, malah ia mampu merebak ke
negeri-negeri lain di seluruh negara. Umno akan ‘mati baka’ sekiranya sesuatu
tidak dilakukan bagi menyekat PAS, khususnya di Terengganu, membuktikan
keupayaannya menguruskan negeri dengan baik.
Di sinilah bertitik-tolaknya
gugatan dan gigitan terhadap kerajaan Terengganu pimpinan PAS. Media massa,
dengan kerjasama Umno, semacam tidak pernah undur ke belakang dalam
mengetengahkan isu-isu yang sengaja dipolitikkan.
Antaranya, mereka
mengeksploitasi sepenuhnya unsur-unsur kelemahan yang wujud di dalam organisasi
PAS secara khususnya, dan penguasaan para pemimpin politik di dalam organisasi
kerajaan amnya. Unsur-unsur gugatan dan gigitan ini boleh diklasifikasikan
kepada empat bidang, iaitu:
Pertama: Kerja
sabotaj/menikam dari belakang oleh pegawai kerajaan.
Tidak dinafikan bahawa antara
kelemahan yang agak jelas ialah penguasaan jabatan-jabatan kerajaan oleh para
pegawai yang sangat setia terhadap Umno/BN atau masih mempunyai hubungan baik
dengan para pemimpin parti itu. Pejabat-pejabat Daerah dan Tanah, Majlis-Majlis
Daerah, Jabatan Agama, Jabatan Pertanian, Jabatan Kebajikan dan lain-lain
adalah berhubungan secara langsung dengan masyarakat.
Adalah tidak keterlaluan jika
dikatakan bahawa masih ada di antara jabatan-jabatan ini yang agak sukar
didampingi bukan sahaja oleh rakyat biasa, malah oleh Jawatankuasa Syura Rakyat
(JSR) dan Wakil-wakil Rakyat PAS setempat. Hakikat ini sudah tentu memberikan
impak besar terhadap kelicinan dan keberkesanan pengurusan dan perlaksanaan
dasar-dasar kerajaan.
Keadaan menjadi bertambah rumit
apabila semacam ada suatu usaha mengkesampingkan permohonan atau sesuatu
cadangan daripada pihak PAS. Sebagai contoh, senarai Ahli Jawatankuasa Masjid
dan juga pencalonan Imam/Bilal yang dikemukakan oleh JSR telah tidak diproses
oleh pihak Pejabat Agama. Atau prosesnya dilengah-lengahkan, sehingga
menimbulkan kekecohan di dalam qaryah terbabit.
Atau pun, diproses segera
tetapi membabitkan perubahan ketara di dalam senarai yang dikemukakan itu,
termasuklah dengan secara jelas ‘memasukkan’ nama-nama yang dipertikaikan oleh
ahli jemaah qaryah terbabit sendiri. Akhirnya, nama lain yang diangkat oleh JSR
dan lain pula nama yang disahkan oleh pejabat berkenaan. Penyelesaian yang
dicari, tetapi kekecohan yang diperolehi.
Keadaan yang hampir sama
terjadi kepada senarai nama penerima bantuan kebajikan. Di mana, setelah
berlaku peralihan kerajaan, terbongkarlah hakikat bahawa terlalu ramai golongan
yang memang benar-benar tidak bernasib baik, tetapi selama ini telah dinafikan
hak menerima bantuan tersebut.
Maka pihak JSR atau pun ADUN
telah berusaha keras membela golongan yang tertindas ini. Nama-nama mereka
diangkat ke pejabat kebajikan bagi dipertimbangkan untuk menerima bantuan
bulanan.
Namun, setelah hampir dua tahun
peralihan kuasa berlaku, khabarnya sebahagian besar nama yang diangkat itu
masih belum dapat mengecapi nikmat bantuan berkenaan. Di manakah nama-nama
mereka tersekat?
Seorang rakan penulis, Haji
Abdullah Ngah, yang bertanggungjawab terhadap pengedaran Warta Darul Iman terbitan
Urusetia Penerangan Kerajaan Negeri Terengganu pernah memberitahu bahawa ada
juga pejabat-pejabat kerajaan negeri yang ‘membakul-sampahkan’ akhbar kerajaan
negeri itu. Sebaliknya, di pejabat yang sama pernah dilihat orang ada
mengedarkan suratkhabar Al-Haq yang diterbitkan oleh Badan Perhubungan Umno
Negeri Terengganu. Apakah perkara sebegini patut berlaku di sebuah pejabat
milik kerajaan negeri?
Ada juga diceritakan bagaimana
para pegawai penguatkuasa majlis daerah yang tak semena-mena begitu
bersungguh-sungguh menguatkuasakan perintah larangan membiarkan ternakan
berkeliaran di tempat awam. Apa yang agak mendukacitakan kesempatan ini
digunakan untuk memberikan imej negatif terhadap waki-wakil rakyat PAS,
terutama di kalangan para penternak di kampung-kampung.
“Tok Wakil demo lah suruh igak
ni!”, kata para pegawai itu kepada si pemilik ternakan yang ditangkap.
Dengan muka yang senyum kambing, dan nada suara yang menganjing, Allah
sahaja yang tahu betapa pedasnya sindiran itu bagi orang-orang PAS di
kampung-kampung. Kebetulan pula, kebanyakan ternakan yang ditangkap itu adalah
milik orang-orang PAS.
Tidak kurang juga sebilangan
pegawai dan kakitangan kerajaan negeri yang agak daring dan menzahirkan
penentangan secara terbuka terhadap pemerintahan baru. Mereka ini bukan sahaja
menolak mentah-mentah pelawaan pihak JSR setempat untuk sama-sama memajukan
kampung mereka, malah bertindak berani menyertai JKKK yang telah diisytiharkan
haram oleh kerajaan negeri. Malah, banyak lagi perlakuan-perlakuan mereka yang
secara jelas menampakkan ketidak-sehaluan mereka dengan kerajaan negeri.
Perbuatan mereka yang tidak
bertanggungjawab ini mengundang teguran yang sangat pedas dan tegas daripada
Dato’ Senara Muda Setiausaha Kerajaan Negeri, selaku ketua pentadbir kerajaan.
Beliau mencabar mana-mana kakitangan kerajaan negeri yang tidak sehaluan dengan
kerajaan Terengganu sekarang agar bersara awal atau menarik diri daripada
menjadi kakitangan awam.
Sehubungan itu juga, pihak
kerajaan telah mengeluarkan tatacara perkhidmatan penghulu sebagai panduan agar
mereka itu tidak menyimpang daripada amalan pentadbiran. Ini termasuklah soal
kehadiran mereka dalam majlis dan program yang tidak melibatkan urusan kerajaan
negeri dan jawatan mereka.
Selain tidak dibenarkan
menghadiri program-program politik pembangkang (Umno), peraturan terbaru juga
akan melibatkan soal kehadiran mereka pada majlis melibatkan para pemimpin
kerajaan Pusat.
Kedua: Arahan/
sekatan terhadap kakitangan dan institusi Persekutuan
Jikalau arahan kerajaan Pusat
agar mana-mana kakitangannya tidak melibatkan diri dengan sebarang institusi
kerajaan negeri dianggap oleh banyak pihak sebagai membalas arahan pentadbiran
kerajaan negeri, tindak balas berkenaan sebenarnya terlalu jauh daripada
keadilan. Kerana, kerajaan Pusat tidak berhenti setakat itu di dalam menyekat
kakitangannya menzahirkan sokongan kepada kerajaan PAS di Terengganu.
Kita dimaklumi bahawa menjadi
suatu prosedur pentadbiran bahawa seseorang pegawai yang mahu bertukar kerja
daripada sebuah jabatan Persekutuan mesti mendapat pelepasan daripada
jabatannya. Malangnya, sudah ada diceritakan bahawa para pegawai Persekutuan
berkenaan yang berhasrat menukar kerjaya ke jabatan di bawah kerajaan negeri
telah disukarkan, bahkan dinafikan terus, pelepasan berkenaan.
Cerita bagaimana sekolah-sekolah
kementerian di seluruh negeri Terengganu menerima arahan agar tidak
melangsungkan mesyuarat Persatuan Ibubapa dan Guru (PIBG) juga amat melucukan.
Ianya jelas ekoran ketakutan yang bersangatan daripada pihak Umno/BN
Terengganu, yang sangat bimbang persatuan-persatuan berkenaan akan dikuasai dan
dipegang oleh para pemimpin PAS setempat.
Malah, sekolah-sekolah turut
diarahkan agar tidak melibatkan mana-mana wakil rakyat PAS atau pegawai
kerajaan negeri (termasuk pegawai daerah atau kadi) di dalam sebarang aktiviti
di sekolah. Sebarang sumbangan kewangan daripada wakil rakyat atau kerajaan
negeri juga tidak dibenarkan mana-mana sekolah menerimanya.
Larangan tersebut rupa-rupanya
tidak terhenti setakat sekolah-sekolah di negeri Terengganu sahaja. Ia turut
melibatkan semua institusi milik kerajaan Persekutuan. Sebab itu, apabila
Persatuan Mahasiswa Universiti Kebangsaan Malaysia (PMUKM) mengadakan program
perkhidmatan masyarakat di daerah Dungun suatu ketika dahulu, syarat ketat
telah dikenakan kepada mereka oleh pihak Jabatan Pendidikan Tinggi.
Antaranya ialah pihak penganjur
dilarang menerima sebarang bentuk bantuan kewangan daripada kerajaan
Terengganu. Manakala aturcara program itu pula tidak boleh melibatkan kehadiran
mana-mana pemimpin kerajaan negeri.
Ketiga: Penafian
peruntukan/bantuan kewangan
Menurut sumber kerajaan negeri,
beberapa peruntukan pembangunan (sama ada dalam bentuk geran atau pinjaman)
dari kerajaan Pusat telah tidak disalurkan mengikut jadualnya bagi tahun 2000
lalu. Antaranya ialah peruntukan perumahan kos rendah dan perparitan, yang
langsung tidak diberikan.
Manakala peruntukan bagi projek
keindahan bandar pula, kerajaan negeri telah menerima sebanyak (sedikit
sebenarnya!) RM505,000, iaitu 26.5% daripada peruntukan asal yang telah
diluluskan untuk tahun 2000 yang berjumlah RM1.907 juta. Kekurangan pembiayaan
tersebut termasuklah penarikan balik Waran Peruntukan Penyelenggaraan Landskap
2000 yang berjumlah RM470,000.
Kita juga pernah dimaklumkan
tentang belasan projek perumahan awam kos rendah yang sebilangannya telah pun
bermula pembinaannya, tetapi dibatalkan oleh kerajaan Pusat. Antara
projek-projek pembangunan yang menerima nasib serupa ialah Pembesaran Lapangan
Terbang Sultan Mahmud (ditangguhkan), Pembinaan Lebuhraya Pantai Timur
(dilengah-lengahkan), dan Penaikan Taraf Pelabuhan Kemaman (yang telah
diubah-halakan ke Kuantan).
Manakala penafian peruntukan
pembangunan RM500,000 setahun untuk setiap Ahli Parlimen pembangkang telah
dimaklumi sebagai tradisi pemerintah negara ini.
Keempat: Pencabulan
Hak/Kedaulatan Kerajaan Negeri
Negeri Terengganu adalah
sebahagian daripada Persekutuan Malaysia dan turut tertakluk di bawah
Perlembagaan Persekutuan. Tiap-tiap kerajaan, sama ada Pusat atau pun kerajaan
negeri adalah berdaulat dan berkuasa mentadbir penuh dalam perkara-perkara yang
diperuntukan oleh Perlembagaan Persekutuan.
Prinsip ini termaktub dalam
Perkara 80 Perlembagaan Persekutuan yang mana kuasa pemerintahan bagi Kerajaan
Persekutuan dan Kerajaan Negeri adalah terhad kepada perkara-perkara yang ada
di bawah bidang kuasa masing-masing. Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan
memperincikan bidang kuasa kedua-dua kerajaan tersebut dengan jelas.
Di antara bidang kuasa yang
dipunyai oleh kerajaan negeri ialah dalam perkara tanah, perhutanan, agama
Islam, kerajaan tempatan dan beberapa perkara lagi. Malangnya, setelah
Terengganu jatuh ke tangan PAS, prinsip ini sewenang-wenangnya dicabuli oleh BN
melalui penubuhan beberapa institusi berikut:
A. Jawatankuasa Peringkat Pusat (JPP)
Pada bulan September 2000, Kementerian Kewangan telah
memaklumkan penubuhan Jawatankuasa Peringkat Pusat (JPP) yang akan menentu dan
melaksanakan projek-projek pembangunan infrastruktur, sosial dan kebajikan
dalam negeri Terengganu berbekalkan wang royalti petroleum yang dirompak
daripada kerajaan negeri. Jawatankuasa itu dipengerusikan oleh Ketua Setiausaha
Perbendaharaan.
Projek-projek yang disebut termasuklah pembinaan
jalan-jalan luar bandar, bekalan elektrik dan air, perumahan kos rendah,
pinjaman kepada nelayan, pinjaman biasiswa bantuan sekolah-sekolah, peruntukan
wang sepenuhnya kepada Kolej Agama Sultan Zainal Abidin (KUSZA), Institut
Pendidikan Tinggi Terengganu (TATI) dan 11 buah sekolah menengah agama di bawah
kerajaan negeri. Mekanisme pelaksanaan ini dikatakan kaedah baru dan peraturan
ini dinamakan Program Pembiayaan Wang Ihsan.
Nampak jelas bahawa mekanisme itu membelakangkan kerajaan
Negeri Terengganu, sekaligus mencabul kedaulatannya. Menubuhkan JPP dengan
melantik pegawai Persekutuan untuk bertugas di peringkat negeri Terengganu,
khususnya untuk membelanjakan wang tunai kepunyaan kerajaan Negeri Terengganu
adalah merupakan pencabulan kedaulatan sebuah kerajaan yang sah dipilih rakyat.
BN jelas sekali menganjurkan ‘kerajaan dalam kerajaan’ di Terengganu.
B. Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK)
Kerajaan negeri yang baru telah bertindak memansuhkan
institusi pentadbiran di peringkat kampung yang dinamakan Jawatankuasa Kemajuan
dan Keselamatan Kampung (JKKK). Sebagai gantinya, kerajaan baru telah
memperkenalkan institusi Jawatankuasa Syura Rakyat (JSR). Penubuhan JKKK atau
JSR adalah jelas merupakan bidang kuasa kerajaan negeri. Ia tertakluk di dalam
perkara kerajaan tempatan.
Tindakan kerajaan Pusat menghidupkan semula institusi
JKKK di kampung-kampung amat bertentangan dengan prinsip Perlembagaan
Persekutuan. Ia merupakan suatu campurtangan yang jelas oleh kerajaan Pusat di
dalam hal pentadbiran kerajaan negeri.
Lebih menyedihkan lagi, tindakan tersebut menyebabkan
berlakunya perpecahan yang dahsyat di kampung-kampung. Itulah barangkali yang
memang dicita-citakan oleh Umno, iaitu sebuah negeri yang rakyatnya
berpecah-belah dan porak-poranda?
C. Lembaga Kemajuan Terengganu Tengah (Ketengah)
Mesyuarat Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri Terengganu
pada 22 Disember 1973 telah bersetuju supaya kawasan tanah Lembaga Kemajuan
Terengganu Tengah (Ketengah) diisytiharkan menurut Fasa 9 Akta Lembaga Kemajuan
Terengganu Tengah 104/1973. Dengan pengisytiharan tersebut, Ketengah diberi
kuasa untuk menjalankan pembangunan ekonomi dan sosial di kawasan seluas 443,
876 hektar meliputi pedalaman daerah Dungun, Kemaman dan Hulu Terengganu.
Pewartaan tersebut bagaimana pun tidak memberikan apa-apa
kuasa kepada Ketengah terhadap tanah-tanah negeri Terengganu di wilayahnya
untuk dimajukan dan tidak ada apa-apa perjanjian yang berkaitan dengannya
dibuat di antara keduanya. Sebab itu, sebarang permohonan tanah di kawasan
Ketengah sama ada oleh individu, syarikat atau badan-badan dan agensi kerajaan
adalah tertakluk kepada pertimbangan Pihak Berkuasa Negeri.
Bagaimana pun, prinsip-prinsip asas ini nampaknya semakin
tidak dipedulikan oleh Ketengah di dalam menyusun dan melaksanakan program di
dalam kawasannya. Ketengah seolah-olah mahu menonjolkan dirinya sebagai sebuah
‘Wilayah Persekutuan’ di negeri Terengganu ini.
Hakikat ini tambah terserlah apabila kabinet mengarahkan
Ketengah agar tidak membenarkan Tok Guru Menteri Besar Terengganu menemui
rakyatnya di kawasan Ketengah. Tok Guru dikatakan telah merancang untuk
berdialog dengan rakyatnya yang terdiri daripada pegawai, guru, para pekerja
sektor awam dan penduduk di kawasan Ketengah bagi menerangkan dasar kerajaan
negeri yang baru.
Ketengah bagaimana pun telah menghantar surat melarang
Tok Guru berdialog dengan mereka, semata-mata atas alasan bahawa di kalangan
rakyat itu terdapat para pegawai kerajaan Pusat. Apakah logik seorang MB tidak
dibenarkan menemui rakyatnya yang tinggal di dalam negerinya sendiri?
Pihak Umno juga sering memanfaatkan agensi-agensi
kerajaan Pusat seperti MARA, Kementerian Pendidikan, dan lain-lain bagi
menganjurkan program atau majlis-majlis yang memberikan kesan negatif kepada
pemerintahan kerajaan negeri.
Banyak sekali program yang pada awalnya berjaya dikawal
kelulusannya oleh pihak berkuasa tempatan, akhirnya dilaksanakan juga apabila
dialihkan ke premis-premis persendirian atau kawasan sekolah dan dikeluarkan
permitnya oleh pihak keselamatan. Sebagai contoh ialah persembahan tinju Siam
atau tomoi yang pada kebiasaannya melibatkan pertaruhan.
Apabila usaha pihak penganjur mendapatkan kelulusan Pihak
Berkuasa Tempatan menemui jalan buntu, mereka beralih ke padang-padang sekolah
yang berada di luar bidang kuasa pihak berkuasa negeri. Begitu juga dengan
persembahan artis yang sering diselindungkan di sebalik permit mengadakan
persembahan dikir barat dan sebagainya.
Sehingga kini, usaha Umno/BN
dengan bantuan agensi-agensi kerajaan Pusat menggugat dan menggigit kelicinan
perjalanan kerajaan negeri adalah ibarat ‘sudah terang lagi bersuluh’. Tepat
sebagaimana yang telah diwasiatkan oleh Professor Zulkiflee hampir 40 tahun
lalu, bahawa BN (ketika itu Perikatan) tetap akan menekan kerajaan PAS,
walaupun dia mungkin akan kata dia tidak menekan kita.
“Tetapi perlu saudara-saudara kita fahami, sebab kita ini
sudah tua di dalam politik, bahawa Kerajaan Pusat akan menekan kita, walaupun
dia mengatakan dia tidak akan menekan kita.”
(Artikel ini adalah Bab 3 dari buku ketiga tulisan Mohd
Nasir Awang berjudul: Terengganu Lepasi Pantang – Kuasa Yang Menjerat?,
diterbitkan oleh Rangkaian Minda Publishing, Batu Caves, Selangor, pada 2001)
No comments:
Post a Comment