 |
Sewaktu berucap di majlis
Ceramah Perdana Penjelasan Isu Royalti Petroleum pada 15 September tahun
lalu, Exco Kanan Kerajaan Negeri Terengganu, YB Haji Mustafa Ali ada
membangkitkan perihal seorang bekas Exco Kerajaan Terengganu yang seolah-olah
mendoakan penderitaan kepada rakyat Terengganu.
Kata Haji Mustafa, bekas YB
Umno itu, sepertimana sebahagian besar para pemimpin Umno lain, melahirkan rasa
syukurnya apabila kerajaan Pusat bertindak menarik balik pemberian royalti
minyak terhadap negeri Terengganu. "Mujur baru”, bekas Exco itu dikatakan
melepaskan geramnya.
Lalu mencelah seorang hamba
Allah yang ada bersama pemimpin bergelar Dato’ itu, “masakan Dato’ rasa mujur?
Bagaimana dengan derita yang akan ditanggung oleh rakyat?”. Jawab Dato’
berkenaan, “biarkan mereka susah! Nak sokong PAS sangat!”.
Begitulah mafhum cerita
yang dimaklumkan oleh Haji Mustafa di hadapan kira-kira 30,000 hadirin di
Stadium Sultan Ismail Nasiruddin Shah, Kuala Terengganu malam itu.
Apa yang diucapkan oleh seorang
bekas pemimpin kanan kerajaan itu jelas menjadi bukti betapa politik balas
dendam begitu mendapat tempat di dalam Umno. Baginya, dan barangkali
keseluruhan pemimpin Umno lainnya, dia lebih rela melihat rakyat Terengganu
menderita dan terus miskin, sebagai balasan menolak Umno.
Cuma dia tidak gunakan istilah
“padan muka”. Tetapi mafhumnya memang begitu. Mungkin dia bermaksud mengajar
rakyat Terengganu, “rasakanlah! Inilah ganjarannya kerana kamu menyokong PAS!”
Itulah gambaran busuknya hati
para pemimpin Umno! Barangkali mereka ingat minyak itu wujud di perut bumi
Terengganu hanya kerana Umno yang memerintah. Agaknya, minyak yang ditemui dan
berjaya disedut keluar, ditapis, dijual dan dimanfaatkan hasilnya, semuanya
‘berkat’ kerana Umno yang menguasai Terengganu ketika itu. Justeru, sesiapa jua
selain dari Umno yang mengambilalih pemerintahan tidak ada hak ke atas hasil
perut bumi itu.
Sebab itu, apa yang diungkitkan
sejak PAS mengambilalih pemerintahan negeri Terengganu bukan setakat royalti
minyak. Habis segala prasarana pembangunan termasuk jalanraya, kompleks pejabat
kerajaan, Planetarium, Wisma Darul Iman, Jambatan Sultan Mahmud, Mahkamah Syariah,
Wisma MPKT, perpustakaan negeri, Taman Shahbandar, Plaza Padang Negara dan
lain-lain diungkit-ungkitkan.
Sehinggakan kerusi, pasu dan
pokok bunga yang berukir indah di Dataran Rekreasi Pantai Batu Buruk itu pun
diwar-warkan sebagai hasil perancangan dan bikinan kerajaan terdahulu. ‘Menyohor
habis teh!’, kata orang Terengganu.
Para wartawan media kroni Umno
juga tidak melepaskan peluang mengambil bahagian mereka. Berbagai-bagai cerita
dan ulasan diterbitkan melalui akhbar-akhbar mereka bertujuan memperlekehkan
keupayaan PAS.
“Haji Hadi hanya cuci kaki”,
tulis seorang wartawan sebuah akhbar harian. Komentar panjang-lebarnya, seperti
yang dijangkakan, sangat sinikal. Halatujunya tidak lain, hanya menjurus kepada
mafhum bahawa kerajaan PAS hanya pandai mengambilalih segala-gala yang sudah
siap dibina dengan begitu cantik dan baik oleh kerajaan BN dahulu. Antaranya
disebutkan lagi:
“Cukup menguntungkan bagi PAS apabila mengambil alih
pemerintahan kerana kerajaan baru itu tidak lagi perlu memikirkan soal
pembangunan, segalanya telah tersedia dan sedang dalam pelaksanaan. Abdul Hadi
Awang ibarat sekadar perlu mencuci kaki untuk menduduki kerusi Menteri Besar
dalam rumah yang sudah lengkap, tanpa perlu mengisi ruangnya, selain menukar
warna. Dengan segalanya yang sudah tersedia dan sedang dalam pelaksanaan, PAS
pasti akhirnya akan turut menjadikan segala peninggalan BN sebagai simbol
kepada keupayaan pemerintahannya kelak.”
Ulasan wartawan media kroni
Umno itu jelas sekali sealiran dengan pandangan umum para pemimpin Umno
Terengganu. Mungkin bagi para pemimpin dan tukang ampu Umno, hanya mereka yang
tahu memerintah dan tahu membangunkan negeri. Cuma dia tidak tulis, “kalau nak
diharapkan kerajaan PAS, nak bina jamban pun tak pandai!”
Hello, kawan! Tolong la sikit! Jangan nak disamakan para
pemimpin PAS dan ahli PAS dengan Umno! Orang PAS bukannya hipokrit. Mereka
tidaklah sesombong dan seangkuh para pemimpin Umno. Mereka adalah manusia yang
terkenal jujur dan ikhlas.
Sedikit pun tidak ada masalah
bagi orang PAS untuk memperakui jasa dan kebaikan yang telah ditinggalkan
kerjaan BN dahulu. Memang, kerajaan BN memang hebat dalam merancang
pembangunan. BN boleh ditabik atas tinggalannya itu, terutama membabitkan
pembangunan infrastruktur. Yang baik, tetap kita akui kebaikannya.
Tetapi, menilai kebaikan
seseorang berdasarkan ukuran lahiriah sahaja adalah tidak memadai. Kerana,
politik Umno memang licik, kawan! Semua orang tahu hakikat itu. ‘Tahu makan,
tahu simpan’ adalah antara slogan tradisi bagi parti itu, terutama dalam hal
berkaitan pengurusan kewangan, pengagihan projek dan seumpamanya.
Selama hampir 40 tahun BN
memerintah Terengganu, berbagai kepincangan dan kelemahan pengurusan telah
berlaku dalam kerajaan dan juga syarikat-syarikat anaknya. PAS sebagai
satu-satunya suara pembangkang sepanjang tempoh itu tidak pernah jemu
mengutarakan permasalahan salah pengurusan ini.
Bukan setakat di pentas-pentas
ceramah atau majlis politiknya, wakil-wakil rakyat PAS turut mengemukakannya
secara rasional dan bertanggungjawab melalui perbahasan sidang DUN, setiap kali
ada kesempatan berbuat demikian. Isu-isu saham Larut Tin Fields, syarikat bas
SPPMB, Perwaja, Pesama Timber dan lain-lain anak syarikat negeri yang diragui
berlaku ‘penyelewengan’ telah lama dibangkitkan oleh PAS.
Boleh dikatakan sebahagian
besar anak syarikat milik kerajaan negeri Terengganu menghadapi masalah
pengurusan kewangan yang tenat. Kalau pun tidak mengalami kerugian, anak-anak
syarikat ini gagal memberikan pulangan hasil yang memuaskan, malah menjadi
bebanan kepada kerajaan negeri.
Sebab itu, sebaik sahaja
mengambil alih pemerintahan negeri, di antara perkara yang dirasakan sangat
perlu diambil perhatian ialah soal ‘mencuci sampah’ dalam pengurusan Perbadanan
Memajukan Iktisad Negeri Terengganu (PMINT) dan syarikat-syarikat anaknya.
Lagi pun, umum telah mengetahui
hasrat PAS itu lama sebelum pilihan raya umum lalu. PAS telah mengisytiharkan
hasrat itu dengan jelas dalam manifesto pilihan rayanya. Fasal 17.1 menyebut:
‘Menyusun semula dasar dan pengurusan PMINT dan syarikat-syarikat anak dan
usahasama”.
Sudah tentu, tatkala mula-mula
mahu masuk ke rumah, adat kita orang Melayu ialah ‘mencuci kaki’. Tetapi,
seorang tuan rumah yang baik tentu tidak sekadar membasuh kakinya sahaja. Ia
tentu sekali tidak bersedia melihat dalam rumahnya bersepah atau dipenuhi
sampah dan kotoran. Di dalam proses ‘mencuci dalam rumah’ inilah, pihak
kerajaan baru telah menemui beberapa ‘sampah’ yang selama ini mengotor dan
membusukkan suasana di dalam ‘rumah’. Di antara contoh menonjol ialah
pembabitan pelaburan negeri di dalam beberapa syarikat berikut:
A. Gunawan Iron & Steel Sdn. Bhd.
Kerajaan Terengganu melalui
anak syarikatnya Permodalan Terengganu Berhad (PTB) telah melabur dalam
Syarikat Gunawan Iron & Steel sebanyak RM3.6 juta. Kerugian hasil pelaburan
tersebut ialah sebanyak RM100 juta.
Selain daripada itu, kerajaan
negeri juga melalui Tabung Amanah Warisan Negeri Terengganu telah memberi
jaminan kepada bank untuk syarikat tersebut sejumlah RM350 juta. Jumlah
kerugian terkumpul akibat penutupan operasi Gunawan adalah lebih kurang RM453.6
juta.
Di antara faktor yang membawa
kepada kerugian tersebut dikatakan ekoran perbelanjaan pengurusan yang terlalu
‘luar biasa’. Exco Kanan, YB Haji Mustafa Ali mendedahkan di dalam sidang Dewan
Undangan Negeri Terengganu, Disember lalu, bagaimana gaji Pengarah Urusan
syarikat berkenaan berjumlah RM30,000.00 sebulan.
Manakala sitting allowance (elaun
kehadiran mesyuarat) bagi setiap Ahli Lembaga Pengarah syarikat ialah
RM3,000.00 bagi setiap kali mesyuarat. Dan, mesyuarat Lembaga Pengarah itu pula
seolah-olah mesti diadakan sekurang-kurangnya sekali bagi setiap bulan. Kata
orang Terengganu, ‘tak amboh wi bankrap guane?’
B. Pembelian Pesawat Mediair
Mediair ialah anak syarikat
kepada TDM Berhad. Penubuhannya secara khusus untuk menjalankan operasi pesawat
ambulans, kononnya untuk menyediakan perkhidmatan mengangkut orang-orang sakit
dari kawasan pedalaman ke hospital-hospital di bandar secara cepat melalui
udara.
Pembiayaan pembelian pesawat
itu pula dilakukan oleh Tabung Pendidikan Negeri (yang menerima wang tunai 10
peratus royalti petroleum daripada Tabung Amanah Warisan Negeri Terengganu), di
atas hasrat menyewakannya kepada Mediair.
Tabung Pendidikan telah membeli
pesawat terpakai (second hand) jenis Piper Chyne dengan harga RM6.9
juta. Sedangkan, harga sebuah pesawat baru jenis tersebut hanyalah USD1.2 juta
atau lebih kurang RM4 juta sahaja. Manakala sebuah pesawat second hand jenis tersebut bernilai hanya USD200,000 atau
sekitar RM800,000 sahaja.
Ertinya telah berlaku
penyelewengan dalam pembelian tersebut lebih RM6 juta. Di manakah kewajaran
pembelian tersebut? Apabila operasi Mediair mengalami kerugian, sewa yang
dijanjikan kepada Tabung Pendidikan juga gagal disempurnakan.
C. Perwaja Terengganu Sdn. Bhd.
Negeri Terengganu adalah
pemegang 19 peratus saham dalam Syarikat Perwaja Terengganu Sdn. Bhd., sebuah
syarikat yang beroperasi melebur dan mengeluarkan besiwaja di Kemaman.
Pelaburan awal kerajaan negeri dalam Perwaja ialah sebanyak RM47.5 juta. Syarikat
ini telah mula mengalami kerugian pada tahun 1989 sebanyak RM1.6 bilion.
Kerugian terkumpul Perwaja
sehingga akhir tahun 1998 ialah berjumlah RM3.5 bilion. Sebagai pemegang saham,
kerajaan negeri terpaksa turut menanggung kerugian berjumlah RM671,545,880.00
(hampir menyamai jumlah hutang yang ditinggalkan).
D. Syarikat Babena Sdn. Bhd.
Syarikat Babena Sdn. Bhd. ialah
anak syarikat Kerajaan Negeri Terengganu yang mengadakan operasi binaan dan
peralatan kejuruteraan. Sejak 10 tahun sehingga 1999 lalu, ia dipengerusikan
oleh seorang wakil rakyat BN dari Kemaman.
Di antara ‘keraguan’ yang
berjaya dikesan berlaku dalam pengurusan syarikat berkenaan ialah kes sebuah
cek bernilai RM300,000.00. Cek tersebut telah dikeluarkan oleh Babena kepada
sebuah syarikat lain sebagai bayaran perkhidmatan kepadanya.
Apa yang meragukan ialah
penerimaan cek tersebut bagi pihak syarikat kedua itu telah dilakukan oleh
Pengerusi Babena sendiri. Apakah seorang wakil rakyat tidak tahu peraturan
pengurusan kewangan syarikat yang tidak membenarkan perkara itu berlaku?
Sebagai Pengerusi Babena,
beliau bertanggungjawab mengeluarkan cek. Mana boleh beliau sendiri juga yang
menerima cek berkenaan? Ataukah Pengerusi Babena mempunyai kepentingan dalam
syarikat kedua itu? Hingga kini, teka-teki ini masih belum terjawab sepenuhnya.
Babena juga telah menerima
kontrak memasang saluran paip dasar laut ke Pulau Redang sejauh 28 km.
Kerja-kerja pemasangan tersebut telah dimulakan sejak 1995. Projek tersebut
meliputi kerja-kerja menyalur air dari Sungai Setiu ke Bukit Kemudu untuk
rawatan, kemudian ke Bukit Batu Bertindan sebelum dihantar ke Bukit Redang di
atas pulau. Sejumlah 1.8 juta liter air bersih disalur setiap hari.
Harga kontrak asal keseluruhan
projek tersebut ialah sebanyak RM24.26 juta, tetapi berakhir dengan
perbelanjaan berjumlah RM46 juta iaitu pertambahan lebih RM20 juta. Sejumlah
RM11 juta dari pertambahan tersebut diperolehi melalui 10 variation orders
(V.O.). Manakala RM9 juta lagi ialah bayaran ex-gratia (saguhati) kepada
Babena dengan tidak ada apa-apa sebab langsung. Apakah itu bukti kecekapan
pengurusan kerajaan Umno?
E. Sterling Hectars
Sterling Hectars, salah sebuah
anak syarikat kerajaan negeri telah membuat pembelian tanah yang agak misteri.
Sebidang tanah terpencil seluas 498 ekar di daerah Semenyih, Selangor telah
dibeli dengan harga RM46 juta (atau RM92,369
seekar?). Lokasi tanah tersebut di kawasan perkuburan Cina dan tidak
mempunyai laluan masuk melalui darat (hanya dapat sampai melalui helikopter)
menyebabkan tujuan pembeliannya amat dipertikaikan.
Bahkan, ia sekarang masih
menjadi beban kepada kerajaan negeri kerana pembeliannya dikatakan menggunakan
wang pinjaman bank yang mesti dijelaskan. Manakala usaha menjual tanah tersebut
amatlah sukar, kerana setakat ini tidak ada pihak yang berminat
membelinya.
F. Pembelian A&W (Singapore) Limited
TDM Berhad, sebuah anak
syarikat kerajaan Terengganu telah membeli A&W Singapore Pte. Ltd. daripada
Scotts Investment (Singapore) Limited pada tahun 1997. Kerugian terkumpul
A&W Singapura pada masa itu telah menjangkau S$49.1 juta, dengan jumlah
tanggungan S$39.1 juta dan sedang menghadapi beberapa kes saman mahkamah kerana
gagal menyelesaikan tanggungannya.
Dalam ertikata yang lain
A&W Singapura pada masa itu sudah pun muflis. Tetapi TDM tetap berkeputusan
membelinya juga. Akibat pembelian tersebut, TDM terpaksa mengharungi tidak
kurang daripada 43 kes saman mahkamah.
Sebanyak RM14.2 juta pula
dibelanjakan untuk menyelesaikan hutang-hutang tersebut. Manakala pinjaman bank
yang dibuat untuk A&W Singapura pula berjumlah S$10.5 juta atau RM24.2
juta.
Apakah rasionalnya TDM
berkeputusan membeli syarikat yang begitu tenat keadaan kewangannya? A&W
akhirnya terpaksa dijual semula baru-baru ini setelah operasinya mengalami kerugian
lebih RM13 juta selama dua tahun berturut-turut.
Kerajaan negeri juga dikatakan
turut kehilangan pelaburan dalam syarikat penerbangan Pelangi Airways hampir
RM500 juta. Manakala Syarikat TDM Berhad pula dikatakan terpaksa menanggung
hutang berjumlah kira-kira RM2 juta setiap bulan, ekoran kepincangan pengurusan
syarikat-syarikat kecil di bawahnya.
Sementara itu, Perbadanan
Menteri Besar Terengganu (PMBT) juga tidak terlepas daripada unsur-unsur
ketidak-telusan, apabila pihak pengurusannya tidak pernah mengemukakan apa-apa
penyata atau akaun pelaburan kepada Pihak Berkuasa Negeri.
PMBT yang ditubuhkan melalui
Enakmen Negeri Bil.1 Tahun 1951 serta pindaannya No. 2 Tahun 1986, telah
menerima dana sejumlah RM10 juta daripada Kumpulan Wang Negeri Yang Disatukan
(peruntukan Pejabat Kewangan Negeri) dan disalurkan pada tahun 1989.
PMBT menjalankan
aktiviti-aktiviti terutama dalam harta modal alih dan tak alih. Di antara
pelaburan yang dibuat oleh PMBT ialah di dalam syarikat-syarikat Palm Oil
Products (M) Sdn. Bhd. (RM10.55 juta – syarikat ditutup); Perwaja Terengganu
Sdn. Bhd. (RM126.5 juta – mengalami kerugian); Pembesar Nacap Sdn Bhd (RM0.51
juta – operasi dihentikan); Larut Tin Fields Berhad (RM11 juta – telah dijual,
tetapi rekod pembelian dan jualan tidak dapat dikesan); dan Kemaman Furniture
& Industries Sdn Bhd (RM2.88 juta – operasi dihentikan).
Pada masa lalu sebahagian besar
aktiviti itu dibiayai daripada Kumpulan Wang Negeri Yang Disatukan (peruntukan
Pejabat Kewangan Negeri). Semenjak Lembaga Tabung Amanah Warisan Negeri
Terengganu (LTAWNT) ditubuhkan, sebahagian aktiviti-aktiviti tersebut telah
dipindah dan dijalankan oleh LTAWNT.
Maka PMBT tidak lagi aktif
dalam bidang-bidang pelaburan. Pada masa ini Pejabat Kewangan Negeri hanya
menguruskan harta-harta modal tidak alih sahaja seperti bangunan yang
disewakan. Manakala pemilikan harta modal tak alih seperti pembelian saham
diuruskan oleh Pejabat Menteri Besar.
Pada masa ini PMBT mempunyai
akaun sendiri yang diuruskan oleh bekas Setiausaha Sulit Kanan kepada bekas YAB
Menteri Besar Terengganu dulu. Malangnya, pihak yang menguruskan pelaburan ini
diberitakan tidak pernah mengemukakan apa-apa penyata/akaun pelaburan kepada Pihak
Berkuasa Negeri.
Kegagalan menyedia dan
menyerahkan penyata tersebut telah mendapat teguran pihak Audit Negara sehingga
sekarang, dan isu ini masih belum dapat diselesaikan. Bekas Setiausaha Sulit
Kanan kepada Menteri Besar juga dikatakan masih tidak menyerahkan secara
bertulis kedudukan wang simpanan PMBT dan apa-apa dokumen atau urusan PMBT
kepada kerajaan yang baru ini. Hal ini membuatkan kita tertanya-tanya, apakah
ada sesuatu yang cuba disembunyikan oleh mereka?
Itulah gambaran kekotoran
sebuah rumah yang diwarisi oleh Tok Guru. Setelah kakinya sendiri dicuci, dan
sampah-sarap yang berlonggokan di dalam rumahnya itu juga dicuci dan dibuang,
ia masih tidak semudah itu untuk mengembalikan ‘keharuman dan kesegaran’ di
dalam rumah.
Kerana, seberapa ramai ahli
keluarga yang mendiami rumah yang dipenuhi sampah itu, atau yang sering
‘keluar-masuk’ ke rumah itu, sudah tentu ada antaranya yang terpijak sampah dan
kotoran. Kaki-kaki mereka juga perlu dicuci.
Dalam hal ini, kalau ‘kaki’
yang dimaksudkan oleh wartawan media kroni tadi meliputi segala jenis kaki,
maka dakwaannya bahawa Tok Guru ‘cuci kaki’ sedikit-sebanyak ada kebetulannya.
Beberapa ‘kaki’ yang dalam usaha ‘dicuci’ oleh kepimpinan Tok Guru kini
termasuklah ‘kaki bodek’, ‘kaki rasuah’, ‘kaki judi’ dan ‘kaki botol’.
Pada 8 Ogos 2000 lalu,
Suruhanjaya Hisbah (ombudsman) secara rasminya ditubuhkan oleh kerajaan
negeri. Ia merupakan satu-satunya badan seumpama itu yang pernah diwujudkan di
mana-mana negeri dalam negara ini.
Di bawah dasar pertama
pelaksanaan Hisbah ini, kerajaan telah memutuskan bahawa setiap kontrak yang
kerajaan negeri atau kepentingan kerajaan negeri terlibat, maka pihak yang
terlibat dengan bidding (penawaran) kontrak tersebut dimestikan terlebih
dahulu membuat integrity pact (perjanjian integriti). Mereka yang
memasuki kontrak mesti berjanji tidak akan terlibat dengan sebarang bentuk
rasuah dalam semua peringkat kontraknya.
Dasar sebegini sudah tentu amat
menyukarkan ‘kaki bodek’ atau ‘kaki rasuah’ yang barangkali telah terbiasa
dengan tabiat menghulurkan suapan bagi melicinkan proses bidding. Kerana,
jika mereka didapati mendapat kontrak tersebut secara yang tidak adil atau ada
unsur-unsur rasuah, maka kontrak mereka akan menjadi batal dan tidak berkuatkuasa,
walaupun keterangan untuk maklumat rasuah itu diperolehi selepas kontrak
tersebut tamat.
‘Kaki botol’ juga salah satu
‘kaki’ yang sedang dicuci oleh Tok Guru di Terengganu. Di suatu peringkat di
awal pemerintahan dahulu, seluruh negeri Terengganu mempunyai 39 buah premis
menjual arak. Sedangkan, komposisi rakyat Terengganu yang bukan beragama Islam
hanyalah sekitar dua-tiga peratus sahaja.
Sudah tentu nisbah jumlah kedai
arak itu tidak sepadan dengan jumlah manusia yang boleh menggunakannya. Kecualilah
ada manusia-manusia yang tidak sepatutnya meminumnya yang ‘tumpang sekaki’.
Kerajaan negeri telah bertindak
tegas menyusun semula penggunaan arak, dan mengkhususkannya di kawasan
berpenduduk bukan Islam sahaja. Jumlah keseluruhan premis arak dikurangkan
kepada lapan sahaja.
Bagi ‘kaki-kaki judi’ pula,
kemenangan PAS di Terengganu telah membiasakan mereka dengan dua destinasi baru
sebagai syurga perjudian mereka. Kuantan di Pahang dan Gerik di Perak tiba-tiba
sahaja menjadi tumpuan ‘kaki-kaki judi’ ini, setelah kerajaan baru Terengganu
bertindak nekad membatalkan semua lesen premis perjudian di negeri itu.
Kalau sebelum ini, Terengganu
menjadi tempat melepas gian bagi kaki-kaki judi dari Kelantan, kini kedua-dua
negeri itu telah dapat dicuci daripada kaki-kaki judi itu. Memang usaha itu
masih belum berjaya sepenuhnya. Tidak dinafikan, mereka itu masih berkeliaran
dan berleluasa, tetapi secara ‘haram’.
Sekurang-kurangnya kerajaan
negeri telah memastikan yang haram itu tetap haram, apabila tidak ada lagi
istilah ‘judi halal’, iaitu judi yang dilakukan secara terbuka di kedai yang
diberi lesen oleh pihak berkuasa.
Kita tahu bahawa bukan
kaki-kaki sebegitu yang dimaksudkan oleh pihak media kroni. Tetapi, apa yang
jelas telah berlaku melalui tindakan-tindakan yang telah diambil oleh kerajaan
Terengganu pimpinan Tok Guru ialah bukan sekadar ‘mencuci kakinya’ sahaja. Tok
Guru juga telah ‘mencuci kaki-kaki’ yang kotor dan ‘mencuci sampah-sampah’ yang
berselerakan di dalam sebuah rumah yang bergelar Darul Iman.
(Artikel ini adalah Bab 1 dari buku ketiga tulisan Mohd
Nasir Awang berjudul: Terengganu Lepasi Pantang – Kuasa Yang Menjerat?,
diterbitkan oleh Rangkaian Minda Publishing, Batu Caves, Selangor, pada 2001)
No comments:
Post a Comment